8شده در سن تمييز است و صرف درك مجتهد، در سن تمييز را كافى مى‌دانند; و از طرفى ايشان در صورتى كه وجود اعلم معلوم، ولى معين نباشد و يا اصولا وجود اعلم محتمل باشد و يا حجت شرعيه بر تساوى باشد، در صورت امكان احتياط را لازم مى‌دانند. با توجه به‌نظر حضرتعالى در اين رابطه وظيفه من چيست و در صورتى كه در اين مسأله وظيفه احتياط باشد، چگونه بايد احتياط كنم؟
ج: باسمه جلت اسماء
1- چنانچه در سن تمييز تشخيص داده‌ايد كه شخصى اعلم است، بعد از بلوغ بايد از او تقليد كنيد.
2- چنانچه اعلم مردد بين دو يا چند نفر باشد و راهى براى تعيين و ترجيح نباشد، مخيريد بين تقليد از يكى از آنان و اگر بخواهيد احتياط كنيد، بايد جمع بين فتاوى آنان در عمل بنماييد.
س3: آيا در زمانى كه انسان در مورد يك مسأله خاص، با توجه به تحقيقاتى كه در آيات و روايات انجام داده است، به قطعيت رسيده است و در آن حكم خاص، به دلايلى‌احساس مى‌كند
كه از مرجع‌اش اعلم است، آيا رجوع ايشان به مرجع، صحيح است يا خير؟ (به فرض اينكه واقعاً در مورد آن حكم از مرجع‌اش اعلم‌باشد)
ج: باسمه جلت اسماء
چنانچه شما درس خوانده‌ايد و به درجه اجتهاد ولو در بعضى از مسائل رسيده‌ايد، بايد در آن مسائل رجوع نكنيد و اگر مجتهد نيستيد، ممكن نيست بتوانيد از آيات قرآن و روايات حكمى را به دست بياوريد كه فقهاءنفهميده‌اند.
س4: آيا مى‌توان مرجع تقليد ثابتى نداشت و از مراجع مختلف تقليد نمود.
ج: باسمه جلت اسماء
خير، نمى‌شود.