8

مقدمه حضرت آيت الله العظمى روحانى (دام ظله)

«الحمد لله على ما أولانا من التفقّه فى الدين، والهداية إلى الحقّ المبين، و أفضل صلواته على رسوله صاحب الشريعة الخالدة إلى يوم الدين، وعلى آله العلماء بالله الاُمناء على حلاله وحرامه أجمعين» .

انسان به لحاظ طبيعت و ماهيت موجودى اجتماعى است، و در آيات بسيارى از قرآن كريم به اين معنا اشاره شده است؛ مانند: يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن ذَكَرٍ وَأُنثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا ؛ «اى مردم، ما همه شما را نخست از مرد و زنى آفريديم و آن گاه شعبه‌هاى بسيار و فرق مختلف گردانيديم تا يكديگر را بشناسيد، همانا بزرگوار و با افتخارترين شما نزد خدا با تقواترين شمايند، همانا خدا كاملاً دانا و آگاه است» ¹؛ و نيز: و َهُوَ الَّذِى خَلَقَ مِنَ الْمَاء بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَ صِهْرًا ؛ «و او خدايى است كه از آب (نطفه) بشر را آفريد و بين آنان خويشى نسب و بستگى ازدواج قرار داد، و خداى تو (بر هر چيز) قادر است» ². آيات ديگرى نيز به اين مطلب اشاره دارد.

اولين اجتماعى كه انسان در آن حاضر مى‌شود، اجتماع خانواده است كه با ازدواج شكل مى‌گيرد. پس از آن، انسان هم‌نوع خويش را در راه رفع نيازهايش به خدمت مى‌گيرد و اين روند تا بدان‌جا ادامه مى‌يابد كه خود را به شكل رياست و حكومت نشان مى‌دهد.

در برخى آيات قرآن كريم به اين مطلب اشاره شده كه مردم در