9آغاز خلقت، امتى واحد بودند و تفاوتى ميان افراد وجود نداشت؛ پس از آن، اختلافات پديدار گرديد و خداوند انبيا را همراه كتاب مبعوث گردانيد تا اختلافات مردم را از ميان بردارند و آن‌ها را به اجتماعى واحد بازگردانند. از جمله آن آيات اين آيه است كه مى‌فرمايد: كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ وَأَنزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُواْ فِيهِ ؛ «مردم يك گروه بودند، خدا رسولان را فرستاد كه (نيكوكاران را) بشارت دهند و (بدان را) بترسانند، و با آنان كتاب به راستى فرستاد تا در موارد نزاع مردم تنها دين خدا به عدالت حكمفرما باشد» ¹.

اسلام عزيز اوّلين مبلّغى است كه از مردم خواسته است به اجتماع اطراف خود توجه داشته باشند، و آن‌ها را به سوى زندگى سعادتمندانه و حيات نيكو در سايه‌ى اجتماع فراخوانده است. خداوند متعال مى‌فرمايد: وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ ؛ «و همگى به رشته (دين) خدا چنگ زده و به راه‌هاى متفرّق نرويد» ²تا آن‌جا كه مى‌فرمايد: وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ؛ «و بايد برخى از شما مسلمانان، خلق را به خير و صلاح دعوت كنند و امر به نيكوكارى و نهى از بدكارى كنند، و اينها (كه واسطه هدايت خلق هستند) رستگار خواهند بود» ³؛ هم‌چنين آيات إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُواْ دِينَهُمْ وَكَانُواْ شِيَعًا لَّسْتَ مِنْهُمْ فِى شَيْءٍ ؛ «آنان كه دين را پراكنده نمودند و (در آن) فرقه فرقه شدند (چشم از آنها بپوش) چنين